Ben seviyorum ümit etmeyi…
Biliyor musun, ben seni ısıtan güneşi de seviyorum.
Sen ister çeşmelerden damla ister ak derelerden, ben seni yudumlamayı, ben seni katık etmeyi seviyorum.
Şimdi sana güneş olmaya gelsem, aydınlığın olsam, gözlerinden damlayan mutluluk yağmurları ile abdest alıp namaza niyet edesim geliyor dudağımdan ise aminler geçiyor.
Şimdilerde bakışlarımı bıraktığım yerlerden geri topluyorum, kaçmaya çalışan güneşi sen diye tutmak istiyorum. Şehrin tüm ışıkları isterse sönsün, ceplerimde ertesi günden kalma şafaklarım var benim, yarınlarına aydınlık şehirler kurmak için. Küçük bir bardağın içine sığdır ki kendini, işte o zaman güneşi tutabileyim.
Bugün senin için güneş toplamalıyım, ama sen sakın batma olur mu, sen batınca ben eksilirim, ceplerimdeki şafaklar yetmez aydınlığıma, ben ürperirim.
N’olur beni hayatın koridorlarına bırakma, en azından bana ışık kırıntılarını bırak, ben onlarla bile mutlu olurum.
Ben güneşi senin için tuttum, sadece senin için.
Bugünlerde neler oluyor böyle, güneş bile gün batımını izliyor.
Dur, ne olur karanlıktan söz etme, bugün güzel bir şiir oku, ya da bir film gibi güneşi seyret, biliyor musun ikisi de aynı şeydir. Yeter ki tut ellerimden, senin için güneşi tuttuğum gibi.

Recep Ekerel

#buhikayedesendevarsin