Bir tahta bavul
İçi gam dolu, yokluğun dibi, hasretin kökü
Ekmek nasiptir de su çeker insanı
Düştüğün yol bin bilinmez
Kader baştan basa çileli
Yurdundan gayrısına yabancı gözleri
Yol bilmez dil bilmez, bülbül gibi şakıyan dilleri
Bir gurbet ki kendi büyük, içi boş balon misali
Bir yol ki git git bitmez
Bir çile ki çek çek bitmez
Ana özlemi evlat özlemi yar özlemi
Hele vatan, hele memleket
Taşı toprağı altın misali
Bırakınca oncasını arkanda
Özlem dolunca buğulu gözlerine
Ancak anlaşılır kıymeti
Ama uzaksın
Yabancı dillerin yabancı memleketinden
Dilin döndüğünce yazdığın mektuplar
Anaya ataya gönderilen baki selamlar
Yâre de demeye ar edersin
Er kokusu ranzanda aksam ağır ağır çökerken yüreğine
Fabrikada Ali, madende İsmail, çöpçü Ramazan
Hepsi sen, hepsi senin yarenin
Ayni köyden arkadaşın, ayni devren Mehmed’in
Ayrı şehirlerinde şimdi gurbetin
Gurbet acı ekmek
Gurbet hasretin dibi demek
Almanya acı vatan
Yabancısın en ağırından
Türkiye el şimdi sana
Almancısın artık bir mahallede büyüdüğün komşuna
Her yıl gidemezsen vatana
Özlemi batar yüreğine, kanar görünmez yaraların
Gidince eksilmiştir yüreğinde büyüttüklerin
Bu yıl annendir göremediğin
Sonraki yıl dayın, amcan, halan
Her gidişin dönüsü özlemden ağır basan
Burda yabancı, memlekette Alamancı damgası
En çok canını acıtan
Sen gurbetin garibi, sılanın özleneni
İki vatan arasında vatansız kalan…

Şenay TEK