Son Satırlar

Sana yazdığım son satırlar bunlar,
Bir güvercin olup konmak istedim satırlarına,
Ama,
Çok acıdı kanatlarım,
Yapamadım.
Bir çiçek gördüm yerde,
Eğilip onu tutmak istedim,
Fakat
Ellerime battı dikenleri
Kanadı parmaklarım,
Tutamadım.
Seni yalnız sevmek güzel değildi,
Senin sesinden şarkı dinlemek isterdim,
Lakin,
Garip bir dehlizdi sözlerin,
Karanlıktı…
Ücra bir köşedeydi
Korktum…
Bilinmez bir rüyaydı gözlerin,
Bakan ama görmesini bir türlü beceremeyen,
Bir çukurdu, içine girdiğim de
Bir türlü çıkmasını bilemediğim siyah kuyuydu
Sensizlik derin bir dehliz,
Mavi bir okyanustu şimdilerde
Adını bilmediğim çaresizlik
Seni hala bekliyorum,
Üst sokaktaki mızıkacı çirkin bir nota tuttursa bile elindeki çalgısına,
Seni seveceğim…
Hep seni seveceğim
Seni düşünmek çok güzel bir şey,
Bir kelebeğin şarkısı gibi…
Sessiz bir o kadar da naif
Seni sevmek,
O kadar güzel ki
Yalnızca seni sevmek…
Ama…
Kayboldu zaman umutsuz satırlar arasında
Sessiz bir şiir var dizelerimde
Gözlerin var şimdi her bir cümlemde,
Maviden uzak kalmış bir şiir var sözlerimde,
Senden ayrı gözler var çevremde,
Aslında sana kızgınım,
Ama bilirsin ya beni,
Baki değildir sana kızışlarım,
Kurumuş bir çiçek vardı dalında o gün,
O boynu bükük duruşunda
İçinde sen olan hayallerim vardı…

Şevval Nadir
Radyo Şiirce Sizlerle Güzel, Teşekkürler